Dit is de laatste blog die ik over corona zal schrijven. Beloofd. Maar het is meteen ook de belangrijkste. Waarom? Omdat ik het hier niet wil hebben over wat er gebeurd is. Wel over wat ik uit deze periode meeneem naar de toekomst. Wat ik later met kerstavond aan mijn kleinkinderen zal vertellen over de gebeurtenissen van het jaar 2020, zoals onze eigen grootouders vertelden over de oorlog. Benieuwd of jij er hetzelfde over denkt!
De schoonheid van vrijheid
Er is een mooie anekdote van een collega die me altijd is bijgebleven. Wanneer zijn Finse vrouw terugkeert naar haar roots en na lange tijd haar familie terugziet, vliegen zij elkaar niet rond de hals en hebben ze ‘t niet meteen over koetjes en kalfjes zoals wij hier doen. Nee, zij gaan naast elkaar op een stoel zitten, zo’n tien minuten lang, en zeggen geen woord. In stilte genieten ze van de energie die het terugzien teweegbrengt, van het samenzijn in zijn aller puurste vorm.
Ik krijg er kippenvel van, vooral omdat het me doet denken aan hoe we de laatste weken onze vrijheid herontdekten en de schoonheid ervan echt begonnen inzien. Hoe we de waarde van liefde, familie en vriendschap op een andere manier waarderen sinds de lockdowns. Laten we die bewuste manier van samenzijn koesteren. Laten we het gevoel niet vergeten. En laten we ook eens, als we elkaar terugzien, in stilte genieten van die o-zo kostbare nabijheid die we lange tijd hebben moeten missen.
Als we maar gezond zijn
Als we maar gezond zijn, hé. Het zat er zodanig ingeburgerd dat we er nog maar weinig bij stil stonden. Tot gezondheid een stuk minder evident werd. COVID-19 kon iedereen raken en er was geen zekerheid over wie wel of niet ziek kon worden, over wie er wel of niet van zou afzien. De onvoorspelbaarheid deed onze ogen opengaan, net als de schokkende taferelen van overvolle ziekenhuizen en ambulances die stonden aan te schuiven om te kunnen binnenrijden.
We zijn ook allemaal meer beginnen letten op onze gezondheid. Op wie en wat we aanraken, maar ook op ons immuunsysteem én ons mentaal welbevinden. En dat zal volgens mij zo blijven. Of dat hoop ik toch. Want met gezondheid kan je nooit voorzichtig genoeg zijn.
Sluitingsdagen zijn verleden tijd
Weet je nog, dat we vroeger altijd cash geld op zak hadden? Door de pandemie is onze portefeuille in stroomversnelling een stuk lichter geworden, want dat cash geld laten we nu gewoon thuis. Niet alleen de bankkaarten hebben hun nut bewezen, ook Payconiq bleek een veilig en handig alternatief. En is nu niet meer weg te denken uit winkelstraten en horeca.
Nog zo’n technologie die zijn gloriedagen beleeft is de QR-code. Het principe bestaat al lang, maar er werd schouderophalend naar gekeken omdat er niet meteen een levens- veranderende toepassing voor te bedenken was. Tot nu. Want het menu scannen op je tafeltje én meteen kunnen bestellen, liefst ook nog betalen, zonder een plakkerige menukaart te moeten aanraken? Dat is nu eens écht een goede manier om QR-codes in te zetten. Van mijn part mogen ze blijven! Misschien vertel ik dat wel later aan de kleinkinderen: in mijnen tijd hadden we nog menukaarten.
Niet te ontkennen is ook de verschuiving van offline naar online verkopen. Online shops waren er natuurlijk al, maar nog nooit hadden kleine zelfstandigen en zelfs de kruidenier om de hoek eraan gedacht om een webshop te starten. Tot ze het wel moesten. En ook wij, als consumenten, zijn er stilletjesaan zo gewend aan geraakt dat we ervan opkijken als we iets in-store gaan shoppen. Het was nog nooit zo snel en makkelijk om alles online te bestellen, van een nieuwe jeansbroek en een moederdagcadeau tot een wasmachine en je verjaardagstaart.
Opvallend is dat door the rise of e-commerce we bijna geen rekening meer moeten houden met openingsuren. Vroeger moest je je na de kantooruren naar de winkelstraat haasten om nog iets mee te pikken voor sluitingstijd. Nu kan je ‘s avonds op je gemak in de zetel verder shoppen. Of op de trein op weg naar het werk. Of ‘s zondags nog rustig je boodschappen voor de week bestellen. Winkelen is een 24-uurs, 7-dagen-op-7-concept geworden en ook dit is iets wat volgens mij in onze maatschappij alleen nog maar zal groeien.
Conclusie voor mijn kleinkinderen? Het leven (voor en na corona) draait rond liefde, gezondheid en technologie. Althans, het mijne toch. Hoe zou die cirkel er voor jou uitzien? Graag lees ik het in jullie comments …